Stabilizasyon süreci ilk olarak 1950'lerde Arizona'da icat edildi, daha sonra da, İran Nişabur'a kadar geldi.
Firuze diğer adı ile urkuaz, değerli bir taş türüdür ve özellikle İran'ın Nişabur bölgesindeki madenlerden çıkarılmaktadır. Bu taşlara uygulanan "stabilizasyon" işlemi, firuzenin doğal olarak gösterdiği bazı zayıflıkları gidermek ve kullanım ömrünü uzatmak için yapılan bir işlemdir.
Doğal firuze taşı genellikle yumuşak ve gözeneklidir, bu nedenle kolayca çizilebilir ve zamanla rengi solabilmektedir. Stabilizasyon işlemi, taşın gözeneklerini doldurarak bu zayıflıkları gidermeyi amaçlar. Aslında daha az gösterişli firuzeler kimyasal bir işlemden geçerek gösterişli hale getirilir. Genellikle, taşın gözeneklerine epoksi, reçine veya akışkan plastik enjekte edilir. Bu işlem, taşın sertliğini ve dayanıklılığını artırır, rengini korur ve parlatılmasını kolaylaştırır.
Yalnızca yüksek dereceli doğal yüksek kaliteli turkuaz, taşa zarar vermeden kesilip şekillendirilebilecek kadar yoğundur. Takılarda kullanılabilmesi için daha yumuşak, daha düşük dereceli turkuazın bir şekilde kullanılması gerekiyor. Epoksiden sonra ortaya çıkan turkuaz parça daha sonra çok daha güçlü olur ve kırılma riski olmadan işlenmesi, cilalanması ve sabitlenmesi daha kolaydır. Stabilize turkuaz büyük miktarlarda üretilebilir ve doğal turkuazdan daha ucuzdur.
Bu işlem, taşın doğal yapısını ve görünümünü korurken aynı zamanda onu daha kullanışlı hale getirir. Ancak, stabilizasyon işlemi görmüş firuze taşları, doğal ve işlem görmemiş taşlara göre genellikle daha düşük değere sahiptir. Firuze taşının stabilizasyon işlemi görmesi, taşın doğallığını azaltmadığı için genellikle kabul edilebilir bir uygulamadır. Lakin doğal olan yani stabile olmayan taşlar çok daha kıymetlidir.
O zaman ne yapıyoruz?
Tabiki doğal olandan şaşmıyoruz:)
Yorum Yap